Lectori salutem,

Een kort verslag van mijn kort bezoek aan Tigray en Ethiopia. Er wordt hard gewerkt, aan het herstel van Tigray waar mogelijk. Maar de toekomst is, voor Tigray en heel Ethiopië niet rooskleurig.

De avond voor ons vertrek naar Mekelle bij de ontvangst en borrel op de Italiaanse ambassade, zat de ambassadeur met zijn handen in het haar en durfde de verantwoordelijkheid niet te nemen. Maar hij liet ons toch gaan. Op voorwaarde “alleen Mekelle”.
In Mekelle waren ze blij met onze komst, eindelijk weer contact met artsen en onderzoekers van elders (we waren met ons achten. Opvallend was dat het leven in Mekelle op het oog normaal was. Alle wegen waren opnieuw geasfalteerd en het nachtleven was bijna als vanouds. In gesprekken gaf men aan dat het wel moeilijk was en velen hadden familie uit West Tigray, wat overgenomen is door de Amhara, in huis. Alle Tigrayens uit dat gebied waren vermoord, of gevlucht.

Het grootste gedeelte van de “Intern Displaced People” (IDP) leeft in een kamp in Noord-Tigray, ongeveer een miljoen mensen. Hier bezocht ik in het verleden kampen met Eritrese vluchtelingen. Hier is de situatie het slechtste er is nog voeding voor 2 weken. Rond Mekelle zijn er meerdere kampen. Ik heb hetzelfde kamp bezocht als verleden jaar, waar ik toen “in tranen” vandaan kwam. Het is nu een net tentenkamp. Eigenlijk een gewoon dorp met 25000 inwoners. Het wordt door de Tigrayens “bestuurd”. Er zijn schoonmakers en lagere scholen en kinderopvang. Ook wordt aan trauma behandeling gedaan en “bezigheidstherapie” door lokale vrijwilligers en kampbewoners. Er is een “straatje” met winkeltjes, voornamelijk voeding en privé apotheekjes. Er heerst berusting. Maar veel haat. Iedereen heeft familie en kennissen verloren en verkrachtingen en mishandelingen gezien, meegemaakt of gehoord.

Binnen de TPLF (Tigray People Liberation Front) bestaan verschillende fracties. De machtigste bestaat uit de oude politici die het destijds in Addis door hun corruptie en hebzucht tot moord op Tigrayens over heel Ethiopië hebben laten komen. Dan zijn er jongeren die met de andere Ethiopische bevolkingsgroepen tot een overeenkomst en vrede willen komen. Ze verlangen naar een toekomst. Tenslotte is er een kleine groep bestaande uit oude vrijheidsstrijders die proberen Tigray weer op te bouwen binnen Ethiopië maar zonder Abiy Ahmed. Zij zijn degenen die vanuit de bergen, net als toen ze Mengistu versloegen, het tij tegen de Eritrese en Ethiopische troepen hebben doen keren. Daar heb ik mijn vrienden tussen.
Het centrale gouvernement belooft te helpen met de opbouw, maar heeft in feite niets geleverd. In tegenstelling ze plunderen samen met de oude corrupte politici de rijkdom van Tigray “goud” , dit met hulp van Dubai en Amerikaanse, Canadese en Armeense mijnbouwbedrijven. Geen cent van het goud blijft in Tigray maar gaat in de zakken van de westerse bedrijven, Abiy en de zijnen, politici in Tigray, en het goud verdwijnt naar Dubai dat Abiy in zijn zak heeft.

De bedrijven behandelen hun werkers als slaven en verjagen mensen van hun land die vervolgens terechtkomen in IDP kampen, voornamelijk in het Noorden bij Shire. Ze verontreinigen het gebied met kwik en cyaankali. Water is sterk verontreinigd en mensen krijgen brandwonden van het kwik en sterven aan cyaankali. Het Tigray Health Bureau en het interim-bestuur hebben hen hierop aangesproken. Maar dit werd niet gehoord, erger nog weggelachen. (Hierbij moet worden opgemerkt dat hetzelfde gebeurt in Oromo gebied. Hier zijn al geboorteafwijkingen aangetoond. Er wordt op het ogenblik rond Lalibela heftig gevochten tussen de regeringstroepen en Oromo vrijheidsstrijders)

Tenslotte Ayder Hospital. Sinds zeer kort is het zonder geld niet mogelijk daar geholpen, laat staan opgenomen te worden. Voor alles moet betaald worden van een gaasje tot oncologische medicatie en eten. Dit is het gevolg van de uittocht van gediplomeerd personeel en het stichten van particuliere ziekenhuizen rondom Ayder, met dit personeel en op geldbeluste artsen overal vandaan. De “echte artsen” zijn gevlucht naar omliggende landen en indien mogelijk naar het westen en vooral de US. Uitzichtloos!

Ik heb mijn informatie vooral van het Health Bureau, de oude vrijheidsstrijders en een goede vriend die moeite heeft zijn gezin door de moeilijke periode te helpen en zich betrokken voelt bij zijn mede Tigrayens. Daarnaast heb ik diverse mensen gesproken.
Een groot aantal mensen doen hun uiterste best. Maar er gebrek aan alles. Het land met uitzonder van Mekelle was net zo verwoest als Gaza, Dat heb ik verleden jaar mogen aanschouwen. Helaas dreigt een nieuwe oorlog tussen Abiy en de Eritreeërs. Overal in het land komt men in opstand. In Tigray is het vooreerst nog rustig.

Ik verwacht binnen korte tijd dat de hele hoorn van Afrika in brand komt te staan. Net als Sudan.

Ben